Gerry Hundt & The Nightcallers (US/L) Blue Monday Concert De Blauwe Kater Leuven (30-01-2023) report & photo credits: Freddie info club: De Blauwe Kater info artist: Gerry Hundt © Rootsville 2023

Geloof het of niet maar vanavond is het ons laatste optreden van de maand alvorens we op zaterdag richting Vloanders trekken voor 'Patersdreef Indoor'. Maandagavond en dus een 'Blue Monday Concert' in de 'Blauwe Kater' te Leuven met niemand minder dan de Amerikaanse Chicago bluesman Gerry Hundt. Niet als 'OMB' maar met zijn band 'The Nightcallers'.

Ook al is Harry's 'Legendary One Man Band' zowat legendarisch toch is dit concertje met band weer vlug meegenomen. Garry Hundt werd geboren in Appleton, Wisconsin maar verhuisde naar Rockford, Illinois toen hij amper drie jaar oud was. Hij oogstte respect voor zijn werk met andere muzikanten zoals John-Alex Mason en Nick Moss.

Dit leidde tot zijn soloalbum uit 2007 'Since Way Back' dat hem in 2008, 2009 en 2010 nominaties opleverde voor de 'Blues Foundation's Blues Music Award' en voor 'Best Instrumentalist' in 2011. In 2015 bracht 'Steadygroove Music' Gerry Hundt's 'Legendary One-Man-Band' uit. Nog even bij vermelden dat Hundt zijn favoriete instrument een mandoline is. Gerry was vorig jaar ook nog te beluisteren met de 'Cash Box kings'.

Voor zijn band 'The Nightcallers' was Gerry gaan shoppen in Europa en zo kregen we als drummer de voor ons bekende Tom Lehnert die hier in de 'Blauwe Kater' al jaren de weg kent door zijn aantreden met Patrick Louis AKA Lazy Louis. Het andere gedeelte van de ritme sectie bestaat uit bassist Daniel Fastro, en ook hij is een veel gevraagde sessie muzikant.

Met nummers als 'Whiskey Makes Me Mean' of 'Broke and Hyngry' is het Chicago blues gehalte uiterst hoog te noemen en laat Gerry Hundt ook meteen horen dat noch zijn 'Harmony' mandoline, nog de bluesharp of laat staan een Fender 'Sun Burst' Strat geen geheimen voor hem kennen. Voor hem lijkt het wel 'a walk in the park' hier vanavond in deze iconische juke-joint.

Vele van Gerry's nummers beginnen met een intro die bekend is de oren klinkt maar eindigt dan weer net zo vlot met een eigen nummer. Nu zijn de Amerikaanse blues muzikanten die ons landje aandoen wel al veel gewoon maar er is een factor die steeds op het gemoed kan werken. Net als vorig concert met Cisco Herzhaft is 'lawaai' nu ook een storend elemant tijdens het concert, en ook al gaat bij Ike Turner's 'Just One Time' de volumeknop een ietsje hoger toch lijkt het naast me of ik in de aula zit en daar kan de luide 'YO' na een nummer niets aan veranderen.

Sfeer die mag, nee die moet er zijn maar de essentie om naar een blues concert te luisteren gaat mede door de studenten de mist in. Met een minister die soms zelf niet al te duidelijk meer praat, hoe kan je dan nog spreken van elementaire beleefdheid. Helaas voor de blues liefhebbers aanwezig want deze 'Gerry Hundt' zijn blues valt best wel te smaken...De les voor morgen gaat al zeker niet over 'Blues' want dan vliegen de 'D' attesten de deur uit hier op de KUL. Paaaarty!